Zondag

Time flies! Het zit er alweer op.

Gelukkig zitten we maar zo'n 50 kilometer van Dover, dus veel vertraging kunnen we niet hebben op dat stukje.

Ons initiële plan om nog een bakje yoghurt te eten bij Windy's op de hoek laten we toch maar even voor wat het is als we op de DFDS app zien dat het in de haven zelf druk is. Graag minimaal 90 minuten voor vertrek melden is het advies.

Een van ons kan niet zo heel erg goed tegen het moeten halen van vliegtuigen en boten en dus vertrekken we nu gelijk om 8:30 maar dan. Met een beetje mazzel kunnen we dan misschien zelfs met die van 10:00 uur mee en anders amuseren we ons daar wel.

Tot zo'n 10 kilometer van Dover loopt alles prima door, maar dan is het complete chaos, de A2 staat helemaal stil. We keren nog snel om en proberen het met sluiproutes binnendoor, maar ook daar is het één grote parkeerplaats.

Omdat het in de haven zelf niet doorloopt, de Fransen hebben daar vandaag maar 2 douaniers zitten, wordt het verkeer dat de de haven in moet stilgezet voor de laatste rotonde. En zo staan we met gemak een kwartier of langer op 1 plek stil om daarna 10 meter op te schuiven voor het volgende kwartier.

Een van ons...

Met de haven eindelijk in zicht zien we ook Magda's collega's die de ondankbare taak hebben iedereen hun boot te laten missen.

Vanaf deze plek wordt er elk half uur een rij auto's de haven in geëscorteerd en op een vrijgekomen vak gezet, om daar weer een half uur te mogen staan. Maar goed, daar kun je dan wel even naar de wc en ondertussen kijken we ook de start van de Formule 1.

Als de slagbomen weer open gaan voor een nieuwe batch gaan we door de Frontier Control waar we extreem goed, of expres langzaam door de Fransen worden gecheckt. In ieder geval extreem chagrijnig. Het loopt al langere tijd niet lekker tussen de Britten en de Fransen.

Eindelijk door de paspoortcontrole denken we de ellende achter ons te hebben, maar worden we met een groots gebaar uit de rij gedirigeerd naar de uitgebreide veiligheidscontrole. Zou het de blik van een van ons zijn?

Ik moet de auto uit, Magda, die ook de benen wel even wil strekken, moet juist blijven zitten.

Een kruisverhoor of ik vuurwapens, kruisbogen, messen of explosieven vervoer. Ik hoor mezelf zeggen dat het enige lethal item dat ik bij me heb naast me zit, maar dat gaat gelukkig goed. Hij kan er wel om lachen, of doet in ieder geval of hij mijn grapje leuk vindt.

Neemt niet weg dat ook de motorkap nog open moet en de hele auto en alles eronder met spiegeltjes wordt afgezocht. Niet verder vertellen, maar ze zit gewoon op de bijrijdersstoel.

Ook die hindernis genomen komen we om 13:40 uur bij de incheck balie van DFDS. We hebben het loketje rechts dus Magda doet het woord.

You're on the 2 o'clock alright? Magda, inmiddels ook melig, antwoordt no we booked the 12 o'clock.

Met de Engelsen kun je wel lachen en de DFDS dame verontschuldigt zich voor al dit gedoe hier in de haven.

Als we eenmaal varen realiseren we ons dat we het misschien helemaal niet zo erg hadden gevonden überhaupt niet van dit eiland te kunnen vertrekken, maar goed, duty calls. Morgen moeten we allebei weer werken.

Bij Gent, het is inmiddels al bijna 21:00 uur, eten we nog een hamburgertje om daarna rond middernacht Bob van zijn vrijheid te beroven.

< < <

^^^